Worst Verses - මගෙ සිත කියන නිදැස් පද

කාලෙකට පස්සෙ,
ගිය මාස දෙකේම,
Detail බිල ඇවිත්...
පේලි පිරෙන්න,
පිටු වැහෙන්න,
එකම නොම්බරයක්...
ඒක නුඹෙ...
ඒත් මමයි නුඹයි...?

උඹට අමතක - මට මතක,
උඹ නොපතන - මම පතන,
උඹට නොසිතන - මට සිතෙන,
උඹ නොලියන - මම ලියන,
මගේ ආදරය
තාමත් එහෙමමයි...

ගුලිවෙන්න බැරිව ඈතට ඉගිලුනාට,
හිතලග ඉන්න පින් මන්ද නැතිඋනාට,
උඹෙ කදුලු පිහදැම්මෙ නැති උනාට,
තනියෙම මැරි මැරී පතන්නම් ඒ දේම,
සදාතනික පැතුමක් ලෙසම....

නොනිමි - නිමල ප්‍රේමයේ
ඵලය ලන්නට මත්තෙන්
කපා සිඳලූ අරටුව
සුලඟට කීවත්,
වැස්සට හැඬුවත්,
දලු ලන්නට වරම් නැත...
ලන දල්ලක් පාසා,
කීරි ගැහෙන හදවතින්,
දෝරෙ ගලන කඳුලක්,
කෙලෙසිකින් වාවම්ද...
නොනසමි මූලය,
වසනා තුරාවට,
පැනගින්නට
මතු භවක
නොනැසී හිඳින්නට...
ආදරෙන් දැවටෙමින්,
කිසිදා වෙන් නොවන්නට.....

දෙලොවක දෙතැනක,
නතරවෙච්චි හිතට,
කාටත් හොරෙන්,
ආදරේ හොයපු හිතට,
උඹව අතරමන් කරල,
ආපහු හැරුනු හිතට,
සාප කරපන්..!

ආදරෙන් කතාකරන්න,
ආදරෙන් දැවටෙන්න,
කෙතරම් ආස වුනත්..
මෙ කතරෙ,
තෙරක් නොපෙනෙන තරමට
අතරමන් වෙච්ච මගේ හිතට‍,
උඹ ලඟ අතරමන් වෙන්න බැරි උනත්,
පතන්නම් උඹ මගේම් වෙන්න
මතු සංසාර මගක,
හැමදාම ලගින්ම ඉන්න...

උඹ මගෙයි කියල,
කියාගන්න බැරි උනාට,
උඹ මගෙයි කියල,
ලඟින් ඉන්න බැරි උනාට,
එක හිත දෙකට බෙදල,
උඹට දෙන්න බැරි උනාට,
උබෙ පපුව උඩ,
හැමදාම ඉන්න බැරි උනාට,
මන් උඹට ආදරෙයි...
උඹ මට සාප කලත්,
මන් උඹට ආදරෙයි...
කවද හරි මගේම වෙයන්
දාල යන්න බැරි වෙන්න..
එදාට මුලු ආත්මෙන්ම,
මන් උඹට ආදරෙයි...

මම මිතුරෙක් වුනි,
වසර ගනනාවක්..
මම සෙනෙහස යැදිමි,
මාස ගනනාවක්..
මම ආදරය කලෙමි,
දින ගනනාවක්..
මම තරහ වුනි,
මා සමඟම,
කපා බිම හෙලීමි,
ආදරය වූ නැහැය,
අද උඹත් නැත,
මමත් නැත,
තනියෙම නැගිටිමි,
හැකි ලෙසින් පෙර ලෙසම....
මුහුනට නැහැයක් නොලැබූ හෙයින්...

රෝහලේ බංකුවක,
තනිවුන අඳුරක,
නුඹට අවැසි නොවූ,
මගේ නෙතු අගින් රූටා වැටෙන,
කඳුලු නුඹ නිසා නොවෙයි...

බෙහෙතේ වේදනාවට,
තෙත් කරනා අරුම,
දකින්නට කෙනෙකු නැත,
අසන්නට කෙනෙකු නැත,
කෑ ගසා කියුවත්,
නොඇසෙනා නුඹෙ සවන්,
නොපෙනෙනා නුඹෙ නුව්න්,
කෙලෙසින් ගොලුවුනිද???

කම් නැත,
නුඹ රකිනා දළදා සමිඳ,
මාද රකිනු ඇත,
මා දෙනෙත් බොද නොකොට....
ඇඟ කීරි කරනා වේදනාව,
නෙතු නිසාද,
හඩනා හද නිසාද?

හැමදාම හොයපු,
උඹව ආයෙමත් මන් දැක්කා,
උඹෙ හිනාව - ලොකු ඇස්,
කොට කොණ්ඩෙ - හොර බැල්ම,
පැත්තෙන් හිනා වෙන හැටි,
කෙස් රොද හදන හැටි,
මන් බලාගෙන උන්න,
උඹට හොරෙන්...

සිය දහසක් පතපු,
ආදරය, සෙනෙහස,
උඹම හෑල්ලු කරපු හැටි,
මතක් වෙද්දි,
මගෙ උපැස් අතරින්,
රූරා හැලෙන්න සිත් දුන්න,
කඳුලු වලට මන් එපා කිව්ව..
ඒත් බැමි අතර තෙරපුන කඳුලු,
මටත් නොකියාම,
දෙකොපුල් අතර වියැකුණා...

ආයෙමත් බැලුවා මන්,
ඒ උඹමයි මට,
ඒත් ඒ උඹ නෙමෙ,
වෙනදට දුර,
රාජගිරියට ඉක්මනට ආව අද,
අහක බලන් උන්න උඹ දිහා,
අන්තිම පාරටත් බැලුව මන්,
උඹ තනියෙම හිනා වෙනවා,
මන් හැමදාම පැතුවෙ ඒක,
මන් බහින්නම්,
මතකය හොදටම ඇති මට.

උඹට දිගාසිරි...!

කාලයක් නොදැනුවත්ව,
කාලයක් දැනුවත්ව,
කාලයක් කරදරයක් නොවෙන්න,
කාලයක් කරදරයක්ව,
මන් උඹට දුන්නා..

කාලයක් ආගන්තුකව,
කාලයක් මිතුරෙක්ව,
කාලයක් සුභ පතන්නෙක්ව,
කාලයක් කාලකන්නියෙක්ව,
මන් උඹට දුන්නා..

මන් උඹට දුන්න,
හොදටම වැඩී...
තනියෙන් හූල්ල හූල්ල,
ජීවිතේ පුරාවට....
අන්තිමට
කාලය * දීම = දුක

ඉන්න එපා කරපු පච බංකු,
සින්නො එපා කරපු ෆිට් එක,
කන්න එපා කරපු බත් එක,
යන්න එපා කරපු දේශන,
බොන්න එපා කරපු ප්ලේන්ටිය,
එක්සෑම් එපා කරපු පේපර්ස්,
කෙල්ලො එපා කරපු ලොකුකම,
ගන්න එපා කරපු සෙනෙහස,
කොල්ලො එපා කරපු බලුකම,..

ඕන් මං කිව්වා,
උඹලට ආයුබෝවන්.....!